گل سرخ

عید رمضان آمد و ماه رمضان رفت

صد شکر که این آمد و صد حیف که آن رفت

عید فطر.. عید پایان یافتن رمضان نیست.. عید بر آمدن انسانی نو از خاکسترهای خویشتن خویش است.. چونان ققنوس که از خاکستر خویش دوباره متولد می شود. رمضان کوره ایی است که هستی انسان را می سوزاند و آدمی نوپا جانی تازه از آن سر بر می آورد. فطر شادی و دست افشانی بر رفتن رمضان نیست، بر آمدن روز نو، روزی نو و انسانی نو است. بناست که رمضان با سحرهاوافطارهایش.. با شبهای قدر و مناجاتهایش از ما آدمی دیگر بسازد. اگر درعید فطر درنیابیم که از نو متولد شده ایم.. اگر تازگی را در روح خود احساس نکنیم.. عید فطر عید ما نیست

فرازهایی از دعای وداع امام سجاد(ع) با ماه رمضان:
بدرود ای بزرگترین ماه خداوند و ای عید اولیای خدا…
بدرود ای ماه دست یافتن به آرزوها…
بدرود ای یاریگر ما که در برابر شیطان یاریمان دادی…
بدرود ای که هنوز فرا نرسیده از آمدنت شادمان بودیم
و هنوز رخت برنبسته از رفتنت اندوهناک.

التماس دعا

يا مقلب ، قلب من در دست توست

يا محول ، حال من سرمست توست

كن تو تدبيری كه در ليل و نهار

حال قلب من شود همچون بهار

يا مقلب ، قلب او را شاد كن

يا مدبر ، خانه اش آباد كن

يا محول ، احسن الحالش نما

از بديها فارغ البالش نما

فرا رسیدن سال نو همیشه نوید بخش

افکار نو، کردار نو و تصمیم های نو برای آینده است،

آینده ای که همه امید داریم بهتر از گذشته باشد.

در سال نو،

365 روز سلامتی، شادی، پیروزی، مهر و دوستی و عشق را برای شما آرزومندم

عیدتان مبارک

رمضان عجب ماهیست ...

خوابیدن مان عبادت حساب می شود...
نفس کشیدن مان تسبیح خداست...
یک آیه ثواب یک ختم قرآن دارد...
افطاری دادن به یک نفر ثواب آزاد کردن یک اسیر دارد...
و تمام گناهان را به عبادت و توبه تو می بخشند...
وقتی خـــدا میزبانِ مهمانی شود معلوم است سنگ تمام می گذارد...

رمضان آمد و آهسته صدا کرد مرا

مستعد سفـــر شهر خدا کرد مرا

از گلستان کرم طرفه نسیـمی بوزید

که سراپای پر از عطر و صفا کرد مرا

فرا رسیدن ماه ضیافت الهی

بر شما دوستان و سروران عزیز

میمون و مبارک باد

مرا از دعای خیرتان فراموش نکنید

ساعت سه‌ نیمه‌ شب بود.

صدای زنگ تلفن پسر را بیدار کرد

پشت خط مادرش بود.

پسر با عصبانیت گفت:

چرا این وقت شب منو از خواب بیدار کردید؟!

مادر گفت:

۲۵ سال قبل در همین ساعت تو مرا از خواب بیدار کردی

خواستم بگم: تولدت مبارک پسرم.

پس از اینکه دل مادرش را شکسته بود تا صبح خوابش نبرد.

صبح سراغ مادر رفت

وقتی داخل خانه شد

مادرش را پشت میز تلفن با شمعی نیمه سوخته یافت.

ولی مادر دیگر در این دنیا نبود.

هرگز دل کسی را نشکن، هرگز؛

همیشه زمان برای جبران وجود ندارد.

هیچ داری از دل مهدی خبر

گریه های هر شبش را تا سحر

او که ارباب تمام عالم است

من بمیرم ، سر به زانوی غم است

شیعیان مهدی غریب و بی کس است

جان مولا معصیت دیگر بس است

شیعیان بس نیست غفلت هایمان؟

غربت و تنهایی مولایمان؟

ما عبید و عبد دنیا گشته ایم

غافل از مهدی زهرا گشته ایم

اللهم عجل لولیک الفرج

ماه شریف شعبان ماهی پربرکت و نورانی است که پیامبر گرامی اسلام (ص) آن را به خود نسبت داده و در نگاه پیشوایان دینی و اولیای الهی جایگاه بسیار برجسته و والایی داشته و دارای جلوه‌های زیبای معنوی و عبادی است که باید موردتوجه قرار گیرد.

ماه شعبان ماهی سرشار از شادی، خیر برکت نشاط معنوی است ازجمله مهم‌ترین مصادیق آن مناسبت‌ها و میلادهای مبارکی است که در ماه شعبان قرارگرفته است که هر یک از آن می‌تواند رشته محبت به اهل‌بیت پیامبر (ص) و علقه معنوی و مودت به آل الله را ارتقاء دهد. میلاد پربرکت سیدالشهدا، امام حسین (ع)، میلاد نورانی قمر بنی‌هاشم حضرت ابوالفضل العباس، میلاد پر سر سعادت سید الساجدین امام سجاد (ع)، میلاد ناز دانه اباعبدالله حضرت علی‌اکبر (ع) و همچنین مناسبت ویژه این ماه، نیمه شعبان سالروز خجسته میلاد فخر عالم بشریت حضرت مهدی، (عج) همه نویددهنده لحظه‌های نورانی و معنوی هستند که می‌توان با تمسک به آن، عشق و دلدادگی به اهل‌بیت رسول‌الله را تقویت کرده و با بهره‌گیری از زلال معارف اهل‌بیت و توجه به اعمال، آداب وارده این روزها و شب‌ها ی خجسته و مبارک به‌خصوص احیاء شب نیمه شعبان که به‌منزله لیله‌القدر است در آسمان عشق و عرفان به پرواز درآمد و مسیر سعادت و خوشبختی واقعی را طی کرد.

سلام بر شعبان و اعیادش
سلام بر حسین و عباسش
سلام بر سجاد و سجودش
سلام بر نیمه شعبان و ظهور مولودش
آغاز ماه رسول خدا
ماه شادی آل الله

بر شما عزیزان مبارک باد

إقرَأْ بِاِسْمِ رَبِّکَ الَّذی خَلَق…

ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دل رمیده ما را، انیس و مونس شد

نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت

به غمزه مسئله آموز صد مدرس شد

عید مبعث پیامبر مهربانی، حضرت محمد مصطفی (ص) بر شما خجسته باد

ذکر من، تسبیح من، ورد زبان من علی است
جان من، جانان من، روح و روان من علی لست
تا علی (ع) دارم ندارم کار با غیر علی
شکر لله حاصل عمر گران من علی است

امام جواد علیه السلام میوه دل ثامن الحجج علیه السلام در دهم رجب 195 ق در مدینه منوّره زاده شد و بر شاخسار امامت شکوفا گشت. و مادرش بانوی گرامی و بافضیلتی به نام سبیکه است که امام رضا علیه السلام او را خیزران نامید.

علی بن اسباط، یکی از یاران امام رضا (علیه‌السّلام) و امام جواد (علیه‌السّلام) می‌گوید: روزی به محضر امام جواد (علیه‌السّلام) رسیدم؛ در ضمن دیدار، به سیمای حضرت خیره شدم، تا قیافه او را به ذهن خود سپرده، پس از بازگشت به مصر برای ارادتمندان آن حضرت بیان کنم. درست در همین لحظه امام جواد (علیه‌السّلام) که گویی تمام افکار مرا خوانده بود، در برابر من نشست و به من توجه کرد و فرمود: علی بن اسباط کاری که خداوند در مساله امامت انجام داده، مانند کاری است که در مورد نبوت انجام داده است.
خداوند درباره حضرت یحیی (علیه‌السّلام) می‌فرماید: ما به یحیی در کودکی فرمان نبوت دادیم؛

و درباره حضرت یوسف (علیه‌السّلام) می‌فرماید: هنگامی که به حد رشد رسید، به او حکم (نبوت) و علم دادیم؛

و درباره حضرت موسی (علیه‌السّلام) می‌فرماید: و چون به سن رشد و بلوغ رسید به او حکم (نبوت) و علم دادیم

بنابراین همانگونه که ممکن است خداوند، علم و حکمت را در سن چهل سالگی به شخص عنایت کند، ممکن است همان حکمت را در دوران کودکی نیز عنایت کند.

الا کرم ز تو مشهور یا امام جواد
کلام توست همه نور یا امام جواد
ائمه‌اند جواد و توئی جواد همه
که گشته جود تو مشهور یا امام جواد
میلاد امام جواد (ع) بر شما دوستان گرامی مبارک باد