دلخسته

دلخسته

قصه ی دلتنگی های مـن
دلخسته

دلخسته

قصه ی دلتنگی های مـن

گــورستــــــــان هـــا








گــــــورســــتـــان هـــا



پــــر از افـــــرادیــــستــــــ کـــــه میــــــپــنداشـــــتــنــــد . . .



چـــــرخِ دنــــیــا :



هــــرگــــز بــــدونِ آن هـا



نمـیــــچــــرخــــد . . . !






پایـــیز "مـــهــــری" داشت








نه بهـــــار با هیــــچ اردیبهــــشتی



نه تابســــتان با هیچ شـــــهریوری



و نه زمســـــتان با هیچ اســــفندی...



به اندازه پاییــــــــز



به مـــذاق خـــیابان ها خوش نیـــامد!



پایـــیز "مـــهــــری" داشت



که بر دل هــــر خـــیابان و رهگـــذری مـــی نشست.





دختــری در آینه بغض میکنـد








در آینـــه



دختــری دارد بغـض می کند



بیـاییـــد بغـلـش کنیــد



دست روی شـانه اش بگـذاریــد...



به او بگـوییــد همـه چیــز درست می شـود...



دلــش می خواهـد کمـی دروغ بشنــود...



آینــه را پاییـن تـر نصب کنیـد ...



گـمانـم دیـگر بـه زانــو در آمـده...



مـُـرده ام...








بآور ڪـטּ !



פֿـیـلـے ـهـآ פֿـواسـتـنـל نـبـوלنـت را پـُر ڪنـنـל ،



امـآ .. نـشـל !



مـآهـے صـیـל شـלه را هـرچـقـלر مےפֿـواهـے



לر آب رهـآ ڪـטּ



לیـگـر چـﮧ فـآیـלه ؟!



وقـتے مـُـرלه اسـت




معجـزه ی دست های تـــو








چند روزیستـــ دستـــ هایـــم را ...


با چنــد کتابـــ و نوشتــه ،


ســرگــرم کــرده ام

امــا ...


گـــــول نمی خورنــــــد ...


هیچ چیز معجـــزه ی دستـــ های تـــو نمی شود ... !