دلخسته

دلخسته

قصه ی دلتنگی های مـن
دلخسته

دلخسته

قصه ی دلتنگی های مـن

تنها ساکن




             






گاهی بغض تنها ساکن حلقوم است!


و خانه برای فریاد تنگ می شود!


برای دربند کردن این وحشی بی آرام


حنجری از جنس دل توهم افاقه نمی کند!


  


بخار قهوه




          




چشمانت را دوختی

به بخار فنجان داغ قهوه ات

من چشم دوختم به دهانت

میخواستی چیزی بگویی،

برایت سخت بود

کاش میدانستی

یک لحظه نگاهم کنی، کافیست

نیازی به رنج گفتن نیست

من هم آرام میگفتمت

قهوه ات را راحت بخور

اجباری برای ماندن نیست

ومن به فنجانهای قهوه ای فکر کردم که

چه خبرهایی دارند

 


 


چه فرقی می کند?




      






دلم برایت تنگ شده است

چه فرقی می کند پاییز یا بهار،وقتی آن ها باشند و تو نباشی؟

چه تفاوتی دارد شنبه یا جمعه،وقتی هفت روز هفته به انتظار می گذرد؟

مهم این است که:

لحظه ها می روند و تو در کنارم نیستی....




                               

          

هوس




      

  






هوس کرده ام خوب نباشم  شاید

حالم را بپرسی....



       


جای دوری نمی روم !








جای دوری نرفته ام ...

جای دوری نمی روم !

می روم

کمی باران را با دلم

یا دلم را با باران

یکی کنم ...!




کــــاش...




                                                                              

                          






کاش همیشه در کودکی می ماندیم

تا به جای دلهایمان

سر زانوهایمان زخمی میشد


  



     

اشتباه بزرگ

           


                                         







چـه اشـتـبـاه بـزرگـیسـت.......

تلخ کردن زندگی خود

بـرای کـسـی کـه......... در دوری مـا

شـیـریـن تـریـن لـحـظـات

زنـدگـیـش را سپری مـی کـنـد